عبدالله بن عمر عرجی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعمر عبدالله بن عمرو عَرْجِی (حدود
۷۵-
۱۲۰ق)، از نوادگان
عثمان بن عفان و از شاعران
قرن دوم هجری قمری در
مکه بود.
ابوعمر عبدالله بن عمرو بن عثمان بن عفّان عَرْجی اموی قرشی، حدود ۷۵ق به دنیا آمد
و از نوادگان خلیفه سوم عثمان بن عفّان (خلافت
۲۳-
۳۵ق) و از مردمان مکه بود
و در منطقهای به نام عَرْجْ، نزدیک
طائف میزیست.
وی از شاعران معروف
قریش،
بنی امیه، و ادیب و غزلسرایی پرآوازه بود و طبعی ظریف داشت و هجاسرایی ماهر بود
و در
هجو ابراهیم بن هشام نیز اشعاری سروده است که به سبب آن، مدتی به زندان افتاده است.
علاقه وافری به
لهو، خوشگذرانی و شکار داشت و سوارکاری شجاع و نیرومند بود. در جنگ روم همراه
مسلمة بن عبدالملک شرکت داشت.
از اشخاصی چون
ابوحبّه بدوی و
ابن عمر مطالبی شنیده و روایت کرده است.
وی در بین خانوادهاش از زیرکی و جایگاه خاص برخوردار نبود.
او دارای دیوان شعری بوده که تحت عنوان دیوان العرجی معروف است.
سرانجام عَرجی به جرم قتل غلام خویش با دستور
محمد بن هشام دستگیر شد و پس از تحمل شلاق به زندان افتاد و مدت نه سال در حبس بود،
تا اینکه در سال ۱۲۰ق در زندان درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۱، برگرفته از مقاله «عبدالله عَرْجِی».