• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالله بن عبدالرحمن دارمی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: عبدالله بن عبدالرحمن دارمی (رویدادهای‌تاریخ‌اسلام‌ترمانینی).

ابومحمد عبدالله بن عبدالرحمان دارمی (۱۸۱-۲۵۵ق)، از محدثان معروف اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود. سنن دارمی از آثار معروف وی است.


ابومحمد عبدالله بن عبدالرحمان بن فضل دارمی سمرقندی ثمیمی، در سال ۱۸۱ق در سمرقند به دنیا آمد و از خاندان بنی دارم بن مالک بن حنظله بود. برای شنیدن حدیث به خراسان، شام، عراق و مصر مسافرت کرد و از یزید بن‌ هارون، محمد بن یوسف فریابی، سعید بن عامر، احمد بن اسحاق حضرمی، محمد بن مبارک صوری و دیگران حدیث شنید و افرادی مانند مسلم بن حجاج، ابوعیسی ترمذی، محمد بن یحیی ذهلی، صالح بن محمد جزره و عبدالله بن احمد بن حنبل از او روایت کردند. رجال‌نویسان اهل‌سنت وی را به فضل، زهد و راستگویی ستوده‌اند. عبدالله هنگامی که در سمرقند بود، منصب قضاوت بر او عرضه شد و او به اکراه پذیرفت و تنها پس از یک مورد قضاوت، از منصب خود استعفا داد. محمد بن عبدالله بن مبارک مخرمی به اهل خراسان توصیه می‌کرد تا زمانی که عبدالله بن عبدالرحمان زنده است، به فرد دیگری مراجعه نکنند.

در تاریخ وفات وی اختلاف است. به گفته اکثر منابع، وی پس از ۷۵ سال زندگی در روز ترویه هشتم ذی الحجه سال ۲۵۵ق درگذشت و در روز عرفه دفن گردید.

آثار او عبارت‌اند از: التفسیر الجامع، المسند فی الحدیث (مسند دارمی)
[۱] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۳۰-۳۴.    
[۲] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۹، ص۳۱۰.    
الثلاثیات فی الحدیث، السنه فی الحدیث و صوم المستحاضه و المتحیره.
[۳] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۴۴۱.    
[۴] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۴۲.    
[۵] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۰، ص۱۴۴.    
[۶] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۱۷۹.    
[۷] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۲۱۰.    
[۸] ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۹۰.    
[۹] نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۱۱.    
[۱۰] ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۱۳، ص۱۰.    
[۱۱] ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۹۹.
[۱۲] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۴۵.    
[۱۳] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۶۵.    
[۱۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۱۲۷.    
[۱۵] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۵۲۲.    


۱. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۳۰-۳۴.    
۲. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۹، ص۳۱۰.    
۳. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۴۴۱.    
۴. ↑ داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۴۲.    
۵. ↑ ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۰، ص۱۴۴.    
۶. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۱۷۹.    
۷. ↑ مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۲۱۰.    
۸. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۹۰.    
۹. ↑ نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۱۱.    
۱۰. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۱۳، ص۱۰.    
۱۱. ↑ ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۹۹.
۱۲. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۴۵.    
۱۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۶۵.    
۱۴. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۱۲۷.    
۱۵. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۵۲۲.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۱، برگرفته از مقاله «عبدالله دارمی».


رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 255 (قمری) | راویان اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | راویان صحاح سته | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | علمای اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
جعبه ابزار