عام (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عام:
(عٰامٌ فِيهِ) عام: به معناى «سال» است.
«
راغب» در
مفردات مى‌گويد
«عام» مانند واژه «سَنَة» (سال) است:
ولى واژه سنة بيشتر در سالى كه در آن قحطى و سختى است به كار مى‌رود.
«عام» در سالى است كه فراوانى و آسايش در آن است و فراوانى نعمت عموميّت دارد.
چنان كه در
آیه آمده است:
...
(عٰامٌ فِيهِ يُغٰاثُ النّٰاسُ وَ فِيهِ يَعْصِرُونَ) «...سالى است كه
باران فراوان نصيب مردم مى‌شود و در آن سال مردم عصير (ميوه‌ها و دانه‌هاى روغنى) مى‌گيرند»
به موردی از کاربرد
عام در
قرآن، اشاره می‌شود:
(ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَ فِيهِ يَعْصِرُونَ) (سپس سالى فرا مى‌رسد كه باران فراوان نصيب مردم مى‌شود و در آن سال، مردم عصاره ميوه‌ها را مى‌گيرند و سال پربركتى است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: وقتى گفته مى‌شود:
(غاثه اللَّه) و همچنين اغاثه به معناى اين است كه
خدا او را يارى كرد و همچنين يغيثه - به فتحه و ضمه ياء، هر دو به معناى ينصره است، به خلاف غاث يغيث كه مشتق از غيث به معناى باران است، پس اينكه فرمود:
(فِيهِ يُغاثُ النَّاسُ) اگر از غوث باشد معنايش اين مى‌شود كه مردم در آن چند سال از ناحيه خدا يارى مى‌شوند و از گرفتارى و مشقت گرانى رهايى مى‌يابند، نعمت و بركت بر ايشان نازل مى‌شود و اگر از ماده غيث باشد معنايش اين مى‌شود كه در آن سال باران مى‌آيد و قحطى از بين ايشان برطرف مى‌گردد.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عام»، ج۳، ص۲۶۸.
