عالیة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عالیة:
(فی جَنَّةٍ عالیَةٍ) عالیة: مؤنث
«عالی» به معنی «بلند» است.
این
آیه در توصیف نعمت‌های بی‌نظیر بهشتی، برای
مؤمنان نیکوکار است.
واژه
«عالیة» در این آیه ممکن است اشاره به «علوّ مکانی» باشد، یعنی مؤمنان نیکوکار در طبقات عالی بهشتند و یا «علوّ مقامی» و هر دو احتمال را
مفسران گفته‌اند، ولی تفسیر دوم مناسب‌تر به نظر می‌رسد، هرچند جمع میان دو معنی نیز ممکن است.
به موردی از کاربرد
عالیة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فی جَنَّةٍ عالیَةٍ) (در بهشتی عالی جای دارند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
مراد از عالی بودن
بهشت ارتفاع درجات و
شرافت و جلالت قدر و گوارایی
عیش آن است، چون در بهشت حیاتی هست که دنبالش مماتی نیست و لذتی است که آمیخته با
الم و درد نیست و سروری هست که مشوب با هیچ
غم و اندوهی نیست و
اهل بهشت نه تنها هر چه دوست بدارند در دسترسشان هست، بلکه لذایذی هست که ما فوق خواست آنان است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عالیة»، ج۳، ص۲۳۰.
