• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظَنّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ظَنّ (به فتح ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای احتمال قوی است.
چنان‌چه به وهم، احتمال ضعیف و به شک، تساوی طرفین گفته می‌شود.
بنابر اعتقاد برخی ظن در علم و شک نیز به کار می‌رود.
مشکل است ظنّ را در جای علم به کار بریم، زیرا قرآن آن دو را از هم جدا کرده است.
مشتقات ظَنّ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
یَظُنُّونَ‌ (به فتح یاء، ضم ظاء و نون) به معنای گمانى دارند؛
نَّظُنُّ (به فتح نون و ضم ظاء) به معنای گمانى داريم؛
تَظُنُّونَ‌ (به فتح تاءف ضم ظاء و نون) به معنای گمان‌ مى‌برديد؛
الظُّنُونَا (به ضم ظاء و نون) به معنای گمان‌هاى گوناگون؛
يَظُنُّ (به فتح یاء و ضم ظاء) به معنای گمان مى‌كنند، است.


ظَنّ به معنای احتمال قوی، چنان‌که وهم، احتمال ضعیف و شک، تساوی طرفین است‌.
در الصحاح گوید: ظنّ معروف است که گاهی به جای علم گذاشته می‌شود.
کلام قاموس المحیط نظیر الصحاح است.
در اقرب الموارد گفته: ظنّ اعتقاد راجح است با احتمال نقیض و در علم و شک نیز به کار رود.
شیخ طبرسی فرموده: ظنّ به عقیده ابی‌هاشم از جنس اعتقاد است و به نظر قاضی و ابی‌علی جنس مستقلی است‌ غیر از اعتقاد، چنان‌که سید مرتضی (رحمة‌اللّه) نیز چنین گفته است.


به مواردی از ظَنّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَظَنَّ (آیه ۸۷ سوره انبیاء)

(فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ)
«احتمال قوی داد که هرگز بر او سخت نمی‌گیریم.»


۲.۲ - نَّظُنُّ (آیه ۳۲ سوره جاثیه)

(قُلْتُمْ ما نَدْرِی مَا السَّاعَةُ اِنْ‌ نَّظُنُّ اِلَّا ظَنًّا وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ)
(مى‌گفتيد: «ما نمى‌دانيم قیامت چيست؟ ما تنها گمانى داريم و به هيچ وجه به آن یقین نداريم.)
مشکل است ظنّ را در جای علم به کار بریم زیرا قرآن آن دو را از هم جدا کرده است.


۲.۳ - یَظُنُّونَ‌ (آیه ۲۴ سوره جاثیه)

(وَ ما لَهُمْ بِذلِکَ مِنْ عِلْمٍ اِنْ هُمْ اِلَّا یَظُنُّونَ‌)
(آنان به اين سخن كه مى‌گويند علمى ندارند، بلكه تنها گمانى بى‌پايه دارند.)


۲.۴ - الظَّنِ‌ (آیه ۱۵۷ سوره نساء)

(ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ اِلَّا اتِّباعَ‌ الظَّنِ‌)
(و به هيچ صورت علم به آن ندارند و تنها از پندارهاى بى اساس پيروى مى‌كنند.)


۲.۵ - الظَّنَ‌ (آیه ۲۸ سوره نجم)

(وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ اِنْ یَتَّبِعُونَ اِلَّا الظَّنَ‌)
(آن‌ها هرگز در اين‌باره دانشى ندارند، تنها از گمان بى‌پايه پيروى مى‌كنند.)
بسیار بعید است که ظنّ را در قرآن به معنی شکّ بگیریم که این هر دو جنس مستقلی هستند و قرآن به هر یک اعتناء خاصی دارد.


۲.۶ - یَظُنُّونَ‌ (آیه ۴۵ سوره بقره)

(وَ اِنَّها لَکَبِیرَةٌ اِلَّا عَلَی الْخاشِعِینَ. الَّذِینَ‌ یَظُنُّونَ‌ اَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ اَنَّهُمْ اِلَیْهِ راجِعُونَ)
(و اين كار، جز براى خاشعان، دشوار و سنگين‌ است. همان كسانى كه مى‌دانند پروردگارشان را ملاقات خواهند كرد و به سوى او باز مى‌گردند.)
اگر گویند: چرا در بعضی از آیات (مانند این آیه و دو آیه بعدی) در جای علم به قیامت ظنّ به کار برده است؟ گوییم: درباره آخرت یقین لازم است نه ظنّ، چنان‌که فرموده:
(وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ)
(و به سراى ديگر يقين دارند.)
(یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ)
(به خدا و روز واپسين ايمان مى‌آورند)
(لَعَلَّهُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ)
(شايد به لقاى پروردگارشان و روز رستاخیز، ايمان آورند.)
در آیات فوق ظاهرا علت استعمال ظنّ آن است که ظنِّ ملاقات رب و ظنِّ بعثت هم در اصلاح عمل و ترس از خدا کافی است. زیرا انسان ذاتا از خطر محتمل پرهیز می‌کند همان‌طور که در این آیه آمده است:
(وَ اَنْذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخافُونَ اَنْ یُحْشَرُوا اِلی‌ رَبِّهِمْ)
(و به وسيله آن قرآن، كسانى را كه از محشور شدن به سوى پروردگارشان در روز قيامت مى‌ترسند، بيم ده!)
نظر تفسیر المیزان و تفسیر المنار نیز نزدیک به این است.
بعضی ظنّ را در آیات علم معنی کرده‌اند، ولی از ظاهر نباید عدول کرد.


۲.۷ - يَظُنُّ (آیه ۴ سوره مطففین)

(أَلا يَظُنُّ اُولئِکَ اَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ. لِیَوْمٍ عَظِیمٍ)
(آيا آن‌ها گمان نمى‌كنند كه برانگيخته مى‌شوند؛ در روزى بزرگ‌.)
مطلبی که ذیل آیه ۴۵ سوره بقره آمده در مورد این آیه و آیه بعدی نیز وارد است.


۲.۸ - یَظُنُّونَ‌ (آیه ۲۴۹ سوره بقره)

(قالَ الَّذِینَ‌ یَظُنُّونَ‌ اَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ)
(امّا آن‌ها كه مى‌دانستند خدا را ملاقات خواهند كرد و ایمان بيشترى داشتند گفتند.)


۲.۹ - ظَنَّ (آیه ۲۸ سوره قیامه)

(وَ ظَنَّ اَنَّهُ الْفِراقُ)
(در اين هنگام او به جدايى از دنيا يقين پيدا مى‌كند.)
راغب اصفهانی در المفردات گوید: هر گاه ظنّ قوی باشد و یا مانند قوی تصور شود با انّ مشدّده و ان مخفف از مثقّله استعمال می‌شود آن‌گاه آیات‌ فوق: (یَظُنُّونَ‌ اَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ) و (یَظُنُّونَ‌ اَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ) را شاهد آورده و آن‌ها را در مقام یقین دانسته است. بنابر قول راغب اصفهانی می‌شود گفت: چون ان مشدّد و مخفّف برای تحقیق است اگر بعد از ظنّ به کار روند قرینه بودن ظنّ به معنی یقین است، مثل این آیه و آیات شاهد.


۲.۱۰ - تَظُنُّونَ‌ (آیه ۱۰ سوره احزاب)

(وَ تَظُنُّونَ‌ بِاللَّهِ‌ الظُّنُونَا)
(و گمان‌هاى گوناگون بدى به خدا مى‌برديد.)
الف‌ (الظُّنُونَا) زاید است برای رعایت آخر آیه که با آیات دیگر در یک سیاق باشد مثل‌ (فَاَضَلُّونَا السَّبِیلَا) (و ما را گمراه ساختند.) این الف معنایی ندارد و فقط برای اصلاح لفظ است تقدیر آیه اوّل به قولی چنین است: «و تظنون باللَّه الظنون المختلفة.»


۲.۱۱ - الظَّنَ‌ (آیه ۳۶ سوره یونس)

(اِنَ‌ الظَّنَ‌ لا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً)
(با آن‌كه گمان، هرگز انسان را از حق بى‌نياز نمى‌سازد.)
آن‌جا که در اثر تلاش و تفکّر، یقین ممکن باشد کاری از ظنّ ساخته نیست و مورد قبول نمی‌باشد.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۷۳-۲۷۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۷۹.    
۴. جوهری، ابونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۶، ص۲۱۶۰.    
۵. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۲۱۳.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۵۵.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۹۷.    
۸. انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۷.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۴۴.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۱۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۵۷.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۰۸.    
۱۳. جاثیة/سوره۴۵، آیه۳۲.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۱.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۷۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۷۹.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۷۲.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۴.    
۱۹. جاثیه/سوره۴۵، آیه۲۴.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۱.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۶۷.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۷۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۶۲.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۱.    
۲۵. نساء/سوره۴، آیه۱۵۷.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰۳.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۱۶.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۳۳.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۳۴.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۸۷.    
۳۱. نجم/سوره۵۳، آیه۲۸.    
۳۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۷.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۴.    
۳۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۴۰.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۹۹.    
۳۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۹۶.    
۳۷. بقره/سوره۲، آیه۴۵ و ۴۶.    
۳۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷.    
۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۲۹۹.    
۴۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۵۲.    
۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۶۰.    
۴۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۹۸.    
۴۳. بقره/سوره۲، آیه۴.    
۴۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲.    
۴۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۴.    
۴۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۴.    
۴۷. انعام/سوره۶، آیه۱۵۴.    
۴۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۹.    
۴۹. انعام/سوره۶، آیه۵۱.    
۵۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۳.    
۵۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۲۹۹.    
۵۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۵۳.    
۵۳. رشید رضا، محمد، تفسیر المنار، ج۱، ص۲۵۰.    
۵۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۹۶.    
۵۵. مطففین/سوره۸۳، آیه۴ و ۵.    
۵۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۷.    
۵۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۸۰.    
۵۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۱.    
۵۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۶۳.    
۶۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۹۱.    
۶۱. بقره/سوره۲، آیه۲۴۹.    
۶۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱.    
۶۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۴۳.    
۶۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۹۳.    
۶۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۹۱.    
۶۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۱۴۸.    
۶۷. قیامه/سوره۷۵، آیه۲۸.    
۶۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۸.    
۶۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۸۰.    
۷۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۱۳.    
۷۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۲۸.    
۷۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۰۳.    
۷۳. بقره/سوره۲، آیه۴۵ و ۴۶.    
۷۴. بقره/سوره۲، آیه۲۴۹.    
۷۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۹.    
۷۶. احزاب/سوره۳۳، آیه۱۰.    
۷۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۹.    
۷۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۲۸.    
۷۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۸۵.    
۸۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۹.    
۸۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۱۲۴.    
۸۲. احزاب/سوره۳۳، آیه۶۷.    
۸۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۷.    
۸۴. یونس/سوره۱۰، آیه۳۶.    
۸۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۱۳.    
۸۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۴.    
۸۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۴۰.    
۸۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۲۹۵.    
۸۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۸۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ظن‌»، ج۴، ص۲۷۳-۲۷۵.    






جعبه ابزار