طیّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طىّ: (مَطْوِيَّاتُ بِيَمِيْنِهِ) «طىّ» به معناى «به هم پيچيدن» است
كه گاه كنايه از گذشتن عمر يا عبور از چيزى نيز مى‌باشد.
(وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّماوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ) (آنها خدا را آن گونه كه بايد بشناسند، نشناختند، در حالى كه تمام
زمین در
روز قیامت در قبضه قدرت اوست و
آسمان‌ها پيچيده در دست او؛ خداوند منزّه و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله «
وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ»، اين است كه در آن روز سبب‌هاى زمينى و آسمانى از سببيت مى‌افتند، و ساقط مى‌شوند و آن روز اين معنا ظاهر مى‌گردد كه هيچ مؤثرى در عالم هستى بجز خداى سبحان نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طیّ»، ص۳۵۸.
