طین (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

طِين (به کسر طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای گِل است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خلقت انسان و عصبیّت شیطان از این واژه استفاده نموده است.

---

طِين به معنای گِل آمده است.
راغب اصفهانی گوید: آن خاک آمیخته به آب است، گاهی به آن طین گویند هر چند خشک شده باشد.

---

برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - طين - خطبه ۱۶۳ (موعظه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به انسان فرموده است:
«أَيُّها الْـمَخْلوقُ السَّويُّ ... بُدِئْتَ (مِنْ سُلالَة مِنْ طين)، وَ وُضِعْتَ (في قَرار مَكين • إِلَى قَدَر مَعْلوم).»
«ای انسان کامل و متوسط الاعضاء، از چکیده گل شروع‌ شده و در قرارگاه (رحم مادر) با مکانت گذاشته شده‌ای.»

۲.۲ - طينيٌّ - خطبه ۱۹۲ (شیطان)

درباره عصبیّت شیطان فرموده است:
«أَمّا إِبْليسُ فَتَعَصَّبَ عَلَى آدَمَ لاَِصْلِهِ، وَ طَعَنَ عَلَيْهِ في خِلْقَتِهِ، فَقالَ: أَنا ناريٌّ وَ أَنْتَ طينيٌّ.»
«امّا ابلیس در برابر «آدم (علیه‌السلام)» به خاطر اصل و اساس خود تعصّب ورزید و آفرینش آدم را مورد طعن قرار داد و گفت: من از آتشم و تو از خاک.»

---

این ماده پنج بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.

---