• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طَیِّبات (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طَيِّبات: (وَ رَزَقَكُمْ مِّنَ الطَّيِّباتِ)
«طَيِّبات» از مادّه‌ «طَیْب» مفهوم وسيعى دارد كه هر گونه روزى پاكيزه را شامل مى‌شود خواه جنبه مادى داشته باشد، يا معنوى، جنبه فردى داشته باشد يا اجتماعى. هر چيز پاكيزه، اعم از غذا، لباس، همسران، خانه‌ها، مَركب‌ها، حتى سخنان و گفتگوهاى پاكيزه را، شامل مى‌شود. ممكن است، انسان بر اثر نادانى، اين مواهب پاک را بيالايد، ولى خداوند، در عالم آفرينش آنها را پاک آفريده است.



ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با طَیِّبات:

۱.۱ - آیه ۷۲ سوره نحل

(وَاللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ) (خداوند براى شما از جنس خودتان همسرانى قرارداد؛ و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوه‌هايى به وجود آورد؛ و از نعمت‌هاى پاكيزه به شما روزى داد؛ آيا به باطل ايمان مى‌آورند، و نعمت خدا را انكار مى‌كنند؟!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى آيه اين است كه: خداوند براى شما از همسرانتان فرزندان و ياورانى قرار داد كه به خدمت آنان در حوائجتان استعانت بكنيد، و با دست آنان مكاره و ناملايمات را از خود دور سازيد و ارزاق طيب كه عبارت است از هر متاع دل‌پسندى كه روزيتان كرد، مانند آب و انواع ميوه‌ها كه عمل خود شما در پيدايش آنها دخالت نداشته، و مانند طعامها و لباسها و امثال آن كه سعى و عمل خود شما در پيدايش آنها مؤثر بوده است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۶۴ سوره مؤمن

(اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاء بِنَاء وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ) (خداوند كسى است كه زمین را براى شما جايگاه امن و آرامش قرار داد و آسمان را همچون سقفى (بر فرازتان)؛ و شما را در عالم جنين صورتگرى كرد، و تصويرتان را نيكو آفريد؛ و از نعمت‌هاى پاكيزه به شما روزى داد؛ اين است خداوند پروردگار شما؛ زوال ناپذير و پربركت است خداوندى كه پروردگار جهانيان است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از طيبات انواع رزق‌هاى گوناگونى است كه طبيعتش با طبيعت آدمى سازگار است، و با طبيعت ساير حيوانات سازگار نمى‌باشد، مانند انواع دانه‌ها، و گوشت‌ها و غير آن. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. نحل/سوره۱۶، آیه۷۲.    
۲. مؤمن/سوره۴۰، آیه۶۴.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۷.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۱۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۳۴۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۱۷۷.    
۷. نحل/سوره۱۶، آیه۷۲.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۴.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۳۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۹۷.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۷۶.    
۱۳. مؤمن/سوره۴۰، آیه۶۴.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۴.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۲۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۴۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۹۴.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۲۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طَیِّبات»، ص۳۵۹.    






جعبه ابزار