• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طَوْد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: طَوْد (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: طَوْد (لغات‌قرآن)، طَوْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)، طود (مقالات مرتبط).


طَوْد (به فتح طاء و سکون واو)، از واژگان قرآن کریم، به معنای کوه بزرگ است. این کلمه یک بار در قرآن به کار رفته است.


طَوْد
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۴۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۸.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۹۲.    
به معنی کوه بزرگ و جمع آن اطواد است.

(فَانْفَلَقَ فَکانَ کُلُّ فِرْقٍ‌ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ)
[۴] شعراء/سوره۲۶، آیه۶۳.    
«موسی عصا را زد دریا بشکافت و هر قسمت مانند کوه بزرگی شد.»
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۷۷.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۸۷.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۳۱.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۵.    
در نهج البلاغه خطبه ۱۶۶ فرموده: «لَمْ یَمْنَعْ سَنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ وَ لَاحِدَابُ اَرْضٍ.»
[۹] نهج البلاغه، ت الحسون، خطبه ۱۶۶، ص۳۷۳.    
«از جریان آب نه تلاصق کوهی مانع می‌شود و نه ارتفاع زمین.»

این کلمه بیشتر از یک مورد در قرآن نیست.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۴۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۸.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۹۲.    
۴. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۶۳.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۷۷.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۸۷.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۳۱.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۵.    
۹. ↑ نهج البلاغه، ت الحسون، خطبه ۱۶۶، ص۳۷۳.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طود»، ج۴، ص۲۴۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره شعراء
جعبه ابزار