• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طَلْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طَلْع (به فتح طاء و سکون لام) از واژگان قرآن کریم به معنی بروز است.
به همین مناسبت به میوه و غنچه گل که از درخت ظاهر می‌شود طَلْع گفته می‌شود.
این واژه چهار بار در قرآن کریم به کار رفته است.



طَلْع: طلوع چنان‌که گفته شد به معنی بروز است.
به همین مناسبت به میوه و غنچه و گل طَلْع گفته می‌شود که از درخت ظاهر می‌شود.


به مواردی از طَلْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - طَلْعِها (آیه ۹۹ سوره انعام)

(وَ مِنَ النَّخْلِ مِنْ‌ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِیَةٌ)
«از درخت خرما از میوه‌اش خوشه‌های نزدیک به هم یا سهل الاخذ رویاندیم.»


۲.۲ - طَلْعٌ‌ (آیه ۱۰ سوره ق)

(وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ‌ نَضِیدٌ)
(و نخل‌هاى بلندقامت كه ميوه‌هاى متراكم دارند.)
در مجمع البیان فرموده: طلع اولین ظهور میوه خرماست.
در دو آیه گذشته طلع در میوه خرما است.


۲.۳ - طَلْعُها (آیه ۱۴۸ سوره شعراء)

(وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ‌ طَلْعُها هَضِیمٌ)
(در ميان كشتزارها و نخل‌هايى كه ميوه‌هايش شيرين و رسيده است.)


۲.۴ - طَلْعُها (آیه ۶۵ سوره صافات)

(طَلْعُها کَاَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطِینِ)
(شكوفه آن مانند سرهاى شياطين است.)
طلع در این آیه درباره درخت زقّوم است.
{{تورفتگی:a:در اقرب الموارد علاوه از میوه، آن‌را چیزی که مانند دو نعل روی هم از درخت خرما می‌روید معنی کرده است.



این کلمه چهار بار در قرآن بکار رفته است: سه بار در باره میوه خرما و یک بار در مورد درخت زقوم.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۳۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۶۹.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۹۹.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۸۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۴۰۱.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۲۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۰۳.    
۹. ق/سوره۵۰، آیه۱۰.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۴۱.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۱۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۱۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۴۲.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۲۳.    
۱۶. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۸.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۳.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۰۵.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۲۹.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۳.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۴۸.    
۲۲. صافات/سوره۳۷، آیه۶۵.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۸.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۴۰.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۱۱.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۹۶.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۹۲.    
۲۸. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۳۸۴.    
۲۹. انعام/سوره۶، آیه۹۹.    
۳۰. ق/سوره۵۰، آیه۱۰.    
۳۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۸.    
۳۲. صافات/سوره۳۷، آیه۶۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طلع»، ج۴، ص۲۳۱.    






جعبه ابزار