طَعْن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَعْن (به فتح طاء و سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای زدن با نیزه است.
به طور
استعاره در عیب‌گویی و عیب گرفتن به کار می‌رود.
طَعْن به معنای زدن با نیزه به طور
استعاره در عیب‌گویی و عیب گرفتن به کار می‌رود.
به مواردی از
طَعْن که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اِنْ نَکَثُوا اَیْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقاتِلُوا اَئِمَّةَ الْکُفْرِ) «اگر پیمان خویش را شکستند و در دینتان عیب گرفتند با پیشوایان کفر بجنگید.»
(لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِي الدِّينِ) (تا با زبان خود، حقايق را تحريف كنند و به آيين خدا، طعنه زنند.)
طعن فقط دو بار در
قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طعن»، ج۴، ص۲۲۳.
