• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طَحْو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طَحْو (به فتح طاء و سکون حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ گسترش دادن و بردن چیزی است.
این واژه یک بار در قرآن به کار رفته است.



طَحْو به گفته راغب اصفهانی مثل دحو به معنی گسترش دادن و بردن چیزی است.
در اقرب الموارد آمده: «طَحَا الشَّیْ‌ءَ: بَسَطَهُ وَ مَدَّهُ.»
شیخ طبرسی فرموده: طحو و دحو هر دو به یک معنی است.
رجوع شود به «دحو»


به موردی از طَحْو که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - طَحاها (آیه ۶ سوره شمس)

(وَ السَّماءِ وَ ما بَناها • وَ الْاَرْضِ وَ ما طَحاها)
سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده، و به زمین و كسى كه آن را گسترانيده.)



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۰۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۴.    
۴. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۳۵۸.    
۵. شمس/سوره۹۱، آیه۵.    
۶. شمس/سوره۹۱، آیه۶.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۹۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طحو»، ج۴، ص۲۰۷.    






جعبه ابزار