طَمْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَمْن (به فتح طاء و سکون میم) و
اِطمینان از
واژگان نهج البلاغه به معنای سکون و آرامش خاطر است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره دنیا طلبی و... از این واژه استفاده نموده است.
این ماده سیزده بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
طَمْن و
اِطمینان به معنای سکون و آرامش خاطر آمده است.
راغب گوید: آن آرامش خاطر بعد از پریشانی است.
«طمأنینه» نیز به معنی اطمینان است.
«
طَأْمَنَ الشي‌ءَ» یعنی شی‌ء را آرام کرد و پایین آورد.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف آن‌که دنیا را با کار
آخرت به دست می‌آورد فرموده است:
«قَدْ طامَنَ مِنْ شَخْصِهِ، وَ قارَبَ مِنْ خَطْوِهِ ... وَ اتَّخَذَ سِتْرَ اللهِ ذَريعَةً إِلَى المَعْصِيَةِ.» یعنی «نفس خود را پایین آورده (ذلیل کرده) قدم‌هایش را نزدیک هم نموده و پرده‌پوشی
خدا را وسیله
گناه قرار داده است.»
در
خطبه ۳۳ فرمود:
«وَ اطْمَأَنَّتْ صِفاتُهُمْ.» یعنی «سنگ‌ها و زیر پاهایشان آرام و محکم گردید.»
در
حکمت ۳۷۴ فرموده:
«وَ الطُّمَأْنينَةُ إِلَى كُلِّ أَحَد قَبْلَ الاِْخْتِبار عَجْزٌ.» «اطمینان به هر کس پیش از
امتحان او ناتوانی است.»
این ماده سیزده بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طمن»، ج۲، ص۶۸۳.
