• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طَغْوی‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: طغوی و طغیان (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: طغیان (مفردات‌قرآن)، طغیان (مفردات‌نهج‌البلاغه)، طغیان.


(ثَمُودُ بِطَغْويهآ)
[۱] شمس/سوره۹۱، آیه۱۱.    

«طَغْوى‌» و «طغيان» هر دو به يک معناست، و مراد از آن تجاوز از حدّ و مرز است،
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۰.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۵.    
و در اينجا، منظور تجاوز از حدود الهى و سركشى در مقابل فرمان‌هاى او است. از عبارت بعضى از علماى لغت استفاده مى‌شود كه «طغيان» هم به صورت ناقص واوى و هم ناقص يايى آمده است، «طغوى‌» از مادّه ناقص واوى گرفته شده و «طغيان» از ناقص يايى (دقت كنيد).
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۶۹.    



(كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا)
[۵] شمس/سوره۹۱، آیه۱۱.    
(قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را تکذیب كردند.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه طغوى مانند كلمه طغيان مصدر است.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۱.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۹.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۷.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    
)

۱. ↑ شمس/سوره۹۱، آیه۱۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۲۰.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۵.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۶۹.    
۵. ↑ شمس/سوره۹۱، آیه۱۱.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۱.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۹.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۷.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طَغْوی‌»، ص۳۵۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شمس | لغات قرآن
جعبه ابزار