طالب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طالب: (الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ) در اين كه منظور از
«طالب» چيست؟ حق آن است كه
«طالب» در اين آيه عبادت‌كنندگان بت‌ها هستند. بعضى از مفسران نيز، احتمال داده‌اند: «طالب» اشاره به
مگس است. بعضى ديگر،
«طالب» را بت‌ها دانسته‌اند.
(يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَن يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِن يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَّا يَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ) (اى مردم! مَثَلى زده شده است، به آن گوش فرا دهيد: كسانى را كه غير از خدا مى‌خوانيد (و پرستش مى‌كنيد)، هرگزنمى‌توانند مگسى بيافرينند، هر چند براى اين كار دست به دست هم دهند؛ و هرگاه مگس چيزى از آنها بربايد، نمى‌توانند آن را بازپس گيرند. هم طلب‌كننده ناتوان است، و هم طلب شونده (هم عابدان، و هم معبودان).)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مقتضاى مقام اين است كه مراد از طالب آلهه باشد كه بت‌پرستان آنها را مى‌خوانند، چون فرض اين است كه مگس چيزى از آلهه ربوده باشد و آلهه قادر بر پس گرفتن آن نباشند. و نيز طالب خلقت پشه‌اى باشند و آلهه توانايى چنين كارى را نداشته باشند و نيز مطلوب مگس باشد كه مطلوب آلهه است يا براى خلق كردن، و يا پس گرفتن چيزى كه ربوده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طالب»، ص۳۵۲.
