ضِعْف (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضِعْف (به کسر ضاد) از
واژگان نهج البلاغه در اصل به معنای زیادت نامعین است یک برابر دو برابر و بیشتر. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه بهکار رفته است، مانند:
مُضَاعَف (به ضم میم و فتح ضاد) به معنای بیشتر.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره
پاداش بندگان مطیع و... از این واژه استفاده نموده است.
ضِعْف در اصل به معنای زیادت نامعین آمده است یک برابر دو برابر و بیشتر.
مُضَاعَف به معنای بیشتر آمده است. جمع ضعف اضعاف است.
• امام (صلواتاللهعلیه) دریاره پاداش بندگان مطیع فرموده است:
«وَجَعَلَ جَزَاءَهُمْ عَلَيْهِ مُضَاعَفَةَ الثَّوَابِ تَفَضُّلاً مِنْهُ» (در برابر، پاداش آنان را حقّى بر خود به طور تفضل چندين برابر قرار داده.)
(شرحهای خطبه:
این ماده چندین بار در «
نهج البلاغه» آمده است. مانند:
«وَلَعَمْرِي لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً» (به جانم سوگند كه سرگردانیتان پس از من چند برابر خواهد شد.)
(شرحهای خطبه:
)
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ضعف»، ج۲، ص۶۶۲.