ضَنْک (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَنْك: (فَإِنَّ لَهُ مَعِيْشَةً ضَنْكاً) «ضَنْك» به معناى سختى و
تنگى است،
اين كلمه هميشه به صورت مفرد به كار مى‌رود و تثنيه و جمع و مؤنث ندارد.
(وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى) (و هركس از ياد من روى‌گردان شود، زندگى سخت و
تنگى خواهد داشت؛ و
روز قیامت، او را
نابینا محشور مى‌كنيم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ضنک در هر چيزى كه به كار رود
تنگى آن را مى‌رساند و كلمه‌اى است كه در مذكر و مؤنث به يک جور استعمال مى‌شود مثلا در مذكر مى‌گويند مكانى ضنک و در مؤنث مى‌گويند معيشه ضنک. اين كلمه در اصل مصدر از باب شرف، يشرف و به معناى
تنگ كردن بوده بعدها در صفت استعمال شده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ضَنْک»، ص۳۴۶.
