ضنک (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضَنْک (به فتح ضاد و سکون نون)، از
واژگان قرآن کریم به معنای تنگ است. این واژه در مذکر و مؤنث یکسان بوده و در
قرآن کریم یک بار به کار رفته است.
ضَنْک به معنای تنگ است. مصدر و اسم هر دو بکار رفته است «ضَنُکَ الْمَکَانُ ضَنْکاً: ضَاقَ» ایضا در
اقرب الموارد گوید: هر شی‌ء تنگ را ضنک گویند. در مذکر و مؤنث یکسان است، مکان ضنک و عیشة ضنک.
(وَ مَنْ اَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَاِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً) «هر که از یاد من اعراض کند حتما زندگی او تنگ است.» باید دانست
طمع و حرص آدمی را حدّ یقفی نیست هرچه به دست می‌آورد باز در صدد دیگری است و شخص بی‌خبر از
خدا چون پیوسته به تمایلات نفس متوجه است و هرچه تلاش کند آنها را راضی نمی‌تواند کرد، لذا با وجود وسعت نعمت و وسایل، پیوسته در تنگی است، ولی آنان‌که به دنیا با دیده دیگری نگاه می‌کنند و در
یاد خدا هستند اینطور نمی‌باشند زیرا که:
(اَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ) (...تنها با ياد خدا دل‌ها آرام مى‌گيرد.)
ضَنْک در قرآن کریم یکبار به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ضنک»، ج۴، ص۲۰۰-۲۰۱.
