صُفْرَه (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُفْرَه (به ضم صاد و سکون فاء و فتح راء) و
صُفْر از
واژگان نهج البلاغه به معنای زردی است.
اَصْفَر (به فتح الف و فاء و سکون صاد) و
صَفْراء (به فتح صاد و سکون فاء) به معنای رنگ زرد است.
صُفْر جمع
اَصْفَر است.
از اين ماده سه مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
صُفْرَه و
صُفْر به معنای زردی آمده است.
اَصْفَر و
صَفْراء به معنای رنگ زرد است.
صُفْر (مثل قفل) جمع
اَصْفَر است.
برخی از مواردی که در «نهجالبلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل میباشد:
امام (صلواتاللهعلیه) در وصف متقین فرموده:
«ذُبُلُ الشِّفاهِ مِنَ الدُّعاءِ صُفْرُ الاَْلْوانِ مِنَ السَّهَرِ.» «خشکیده لبانند از
دعا کردن و زرد رنگانند از بیداری.»
آن حضرت همچنین فرموده:
«عَلَى حينِ اصْفِرار مِنْ وَرَقِهَا.» (برگهاى
زندگی به زردى گراييده.)
منظور زرد شدن برگ است.
این ماده سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صفر»، ج۲، ص۶۳۹-۶۴۰.