صَوْت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَوْت (به فتح صاد و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای صدا است.
این واژه در چند آیه قرآن ذکر شده و در آیه‌ای به
وسوسه شیطان صوت شیطان اطلاق شده است.
صَوْت به معنای صدا بوده و جمع آن اصوات است.
(اِنَّ اَنْکَرَ الْاَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ) «راستی ناپسندترین صداها صدای خران است.»
در آیه
(وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ) به وسوسه شیطان صوت شیطان اطلاق شده و از آیه
(لا تَرْفَعُوا اَصْواتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ) روشن می‌شود که در پیش
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باید به آرامی صحبت کرد و صدا حتما باید بلندتر از صدای آن حضرت نباشد، چنانکه بعد از علم به حکم، نمی‌شود آن حضرت را از پشت دیوار و غیره صدا کرد، باید صبر نمود تا خود تشریف بیاورد.
(اِنَّ الَّذِینَ یُنادُونَکَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ اَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ) (ولى كسانى كه تو را از پشت حجره‌ها بلند صدا مى‌زنند، بيشترشان نمى‌فهمند.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صوت»، ج۴، ص۱۶۱.
