صَدَف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَدَف (به فتح صاد و دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای اعراض است.
صَدَف به معنای اعراض شدید است.
به مواردی از
صَدَف که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَّبَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها) (پس، چه كسى ستمكارتر است از كسى كه
آیات خدا را تكذيب كرده، و از آن روى گردانده است؟!)
(حَتَّی اِذا ساوی بَیْنَ الصَّدَفَیْنِ قالَ انْفُخُوا) «تا چون مساوی و پر کرد میان دو ناحیه کوه را گفت: بدمید.»
صدف ناحیه و جانب کوه است یعنی: (تا چون مساوی و پر کرد میان دو ناحیه کوه را گفت: بدمید.)
تصادف به معنی تقابل نیز آمده است.
در
مجمع البیان فرموده:
ازهری گوید دو جانب کوه را صدفان گویند که با هم محازات و تلاقی (و تقابل) دارند
و به قولی گویا هر یک از دیگری اعراض کرده است. این قول به‌نظر نگارنده قوی است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صدف»، ج۴، ص۱۱۵-۱۱۶.
