• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت غنه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفت غنه به انداختن صدا در بینی اطلاق می‌شود و از صفات فرعی حروف می‌باشد.


«غنه» صدایی است که از خیشوم یا فضای بینی خارج شود یا آوازی است که پس از بستن لب‌ها، از فضای بینی (خیشوم) بیرون می‌آید؛ به عبارت دیگر، انداختن صدا در بینی را «غنه» گویند.

حروف دارای این صفت را حروف غنوی گویند. مخرج اصلی حروف، در حالت غنه دچار دگرگونی و حرف از انتهای خیشوم ادا می‌شود.
صفت غنه از صفات عارضی یا فرعی حروف به شمار می‌آید.
[۱] ابن الجزری، محمد بن محمد، التمهید فی علم التجوید، ص ۹۵.    
[۲] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص (۱۲۶-۱۲۸).
[۳] بیگلری، حسن، سر البیان فی علوم القرآن، ص۱۷۴.
[۴] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص (۶۰-۶۱).
[۵] حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۴۴.
[۶] قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۷.
[۷] پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۴.


حروف غنه .

۱. ↑ ابن الجزری، محمد بن محمد، التمهید فی علم التجوید، ص ۹۵.    
۲. ↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص (۱۲۶-۱۲۸).
۳. ↑ بیگلری، حسن، سر البیان فی علوم القرآن، ص۱۷۴.
۴. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص (۶۰-۶۱).
۵. ↑ حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۴۴.
۶. ↑ قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۷.
۷. ↑ پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۴.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت غنه».    



رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
جعبه ابزار