• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حروف غنه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حروف غنه، حروف ادا شده از انتهای خیشوم در حالت ادغام و اخفا است.


«غنه» آوازی است که پس از بستن لب‌ها از خیشوم (بینی) بیرون می‌آید.

«حروف غنه» حروفی هستند که در حالت ادغام یا اخفا از انتهای خیشوم ادا می‌شوند و عبارتند از: میم ساکن؛ نون ساکن؛ تنوین. صفت غنه در حروف مذکور در صورتی شدیدتر خواهد بود که مشدد باشند.

۲.۱ - مثال

برای غنه می‌توان نمونه‌های ذیل را ارائه داد:
من رحم؛ من لدن؛ ینمو؛ ان نشاء؛ لکم بها؛ من جاء؛ جنات تجری.
[۱] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۴.
[۲] حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۴۴.
[۳] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص(۶۰-۶۱).
[۴] قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۷.


۱. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۴.
۲. ↑ حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۴۴.
۳. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص(۶۰-۶۱).
۴. ↑ قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۹۷.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حروف غنه».    



جعبه ابزار