• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت جهر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفت جهر به بلندی صدای حنجره ناشی از ارتعاش تارهای صوتی اطلاق می‌شود و یکی از صفات اصلی حروف می‌باشد.


«جهر» در لغت به معنای آشکار بودن و آواز بلند و در اصطلاح تجوید عبارت است از بلندی صدای حنجره در نتیجه ارتعاش تارهای صوتی هنگام ادای حرف.

حروف دارای صفت جهر را حروف «مجهوره» می‌گویند. در این حروف، به دلیل قوت حرف در ذات و اعتماد زیاد بر مخرج ادا، نفس هنگام تلفظ قطع می‌شود و در نتیجه آوایی بلند شنیده می‌شود؛ مانند: اض، حق و….

صفت «جهر» در مقابل صفت «همس» از جمله صفات اصلی یا متضاد حروف به شمار می‌آید.
[۱] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۸.
[۲] پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۲.
[۳] قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۸۸.
[۴] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص (۵۰-۵۱).
[۵] صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۰.
[۶] محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۷.
[۷] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۶.


حروف مجهوره .

۱. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۸.
۲. ↑ پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۲.
۳. ↑ قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۸۸.
۴. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص (۵۰-۵۱).
۵. ↑ صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۰.
۶. ↑ محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۷.
۷. ↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۶.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت جهر».    



رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
جعبه ابزار