• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صَدّ (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صَدّ (به فتح صاد و تشدید دال) از واژگان نهج البلاغه گاهى به معنى اعراض و گاهى به معنى منع و برگرداندن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، مانند:
صُدود (به ضم صاد) به معنى صدّ است؛
صَدود (به فتح صاد) یعنی بسيار مانع شونده و اعراض كننده؛
صَديد (به فتح صاد) به معنای چرک است.
این ماده شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.



صَدّ گاهی به معنای اعراض و گاهی به معنای منع و برگرداندن آمده است.
صُدود به معنى صدّ است.
صَدود به معنی بسيار مانع شونده و اعراض كننده است.
صَديد نیز به معنای چرک است.



برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - فَیَصُدُّ - خطبه ۴۲ (موعظه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام موعظه فرموده است:
«اِنَّ اَخْوَفَ ما اَخافُ عَلَیْکُمُ اثْنانِ: اتِّباعُ الْهَوَی وَ طولُ الاَْمَلِ؛ فاَمّا اتِّباعُ الْهَوَی فَیَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ وَ اَمّا طولُ الاَْمَلِ فَیُنْسی الاْخِرَةَ.»
«بر شما از همه چیز بیش‌تر از دو چیز می‌ترسم: پیروی از هوای نفس و آرزوی دراز، پیروی از هوای نفس از حق مانع می‌شود و آرزوی دراز آخرت را از یاد می‌برد.»


۲.۲ - الصَّدودُ - خطبه ۱۹۱ (دنیا)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف دنیا فرموده:
«اَلا وَ هیَ... وَ الْجَحودُ الْکَنودُ وَ الْعَنودُ الصَّدودُ وَ الْحَیودُ الْمَیودُ.»
«بدانید دنیا... بسیار انکار‌کننده و ناسپاس و اعراض‌کننده و بسیار برگردنده و متغیّر است.»


۲.۳ - صَديد - خطبه ۱۱۹ (جهنم)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف جهنم فرموده:
«وَ شَرابُها صَديدٌ
(و آشاميدنى آن آب جوشان مى‌باشد.)



این واژه شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۳۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۸۳.    
۳. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۷، ص۸۰.    
۴. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۸۳.    
۵. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۷، ص۸۰.    
۶. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۳، ص۸۴.    
۷. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۰۳، خطبه ۴۲.    
۸. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۸۸، خطبه ۴۲.    
۹. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۸۳، خطبه ۴۲.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۰۱-۱۰۳، خطبه ۴۲.    
۱۱. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۲۹.    
۱۲. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۳۰-۲۳۱.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۲، ص۴۶۱-۴۶۴.    
۱۴. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۲۰۰.    
۱۵. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۱۸.    
۱۶. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۴۶، خطبه ۱۹۱.    
۱۷. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ص۱۵۹، خطبه ۱۸۶.    
۱۸. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۸۵، خطبه ۱۹۱.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۴۳، خطبه ۱۹۱.    
۲۰. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۷۱.    
۲۱. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۹۰.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۷، ص۳۴۱.    
۲۳. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۲۵۵.    
۲۴. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۱۱۶.    
۲۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۷۴، خطبه ۱۱۹.    
۲۶. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ص۲۳۲، خطبه ۱۱۸.    
۲۷. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۷۷، خطبه ۱۲۰.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۶۳، خطبه ۱۲۰.    
۲۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۰۳.    
۳۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۵، ص۲۰۳-۲۰۴.    
۳۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۱۲۷.    
۳۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۸۸.    
۳۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۰۳، خطبه ۴۲.    
۳۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۴۶، خطبه ۱۹۱.    
۳۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۷۴، خطبه ۱۱۹.    
۳۶. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۵۰، نامه ۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صدد»، ج۲، ص۶۳۰-۶۳۱.    






جعبه ابزار