صحف (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُحُف (به ضم صاد و حاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای چیز گسترده مثل صورت انسان و صحیفه‌ای که در آن می‌نویسند که
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره ارتباط
چشم و
قلب و رفتار
خوارج از این واژه استفاده نموده است.
«صُحُفْ» (مثل عنق) جمع صحیفه
به معنای چیز گسترده مثل صورت انسان و صحیفه‌ای است که در آن می‌نویسند. «الصَحیفَةُ: قِرطاسٍ مَکتُوبٌ فیهِ»
بدین جهت
قرآن مجید را مصحف گفته‌اند.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص چشم و قلب در
حکمت ۴۰۹ فرموده است: «
«الْقَلْبُ مُصْحَفُ الْبَصَرِ»؛
آنچه چشم می‌بیند در قلب نوشته می‌شود.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در وقت محاجّه با خوارج فرمود: «
«أَلَمْ تَقُولُوا عِنْدَ رَفْعِهِمُ الْمَصَاحِفَ ـ حِيلَةً وَغِيلَةً وَمَكْراً وَخَدِيعَةً ـ: إِخْوانُنَا وَأَهْلُ دَعْوَتِنَا، اسْتَقَالُونَا وَاسْتَرَاحُوا إِلى كِتَابِ اللهِ سُبْحَانَهُ، فَالرَّأْيُ الْقَبُولُ مِنْهُمْ وَالتَّنْفِيسُ‌عَنْهُمْ؟ فَقُلْتُ لَكُمْ: هذَا أَمْرٌ ظَاهِرُهُ إِيمَانٌ، وَبَاطِنُهُ عُدْوَانٌ»»
(از ما مى‌خواهند كه از آنان بگذريم و راضى به حكومت كتاب خدا شده‌اند، پس نظر ما اين است كه حرفشان را قبول كنيم و دست از آنان برداريم، امّا من به شما گفتم كه اين امر ظاهرش
ایمان است و باطنش
دشمنی و عدوان.)
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صحف»، ج۲، ص۶۳۰.
