• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صاحب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صاحِب (به کسر حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای رفیق ملازم و صُحْبَت (به ضم صاد و سکون حاء و فتح باء) به معنای رفاقت و ملازمت است.



صاحِب به معنای رفیق ملازم و صُحْبَت به معنای رفاقت و ملازمت، است. راغب اصفهانی می‌گوید: آن در عرف به کسی اطلاق می‌شود که ملازمتش زیاد باشد.


(یا صاحِبَیِ‌ السِّجْنِ اَ اَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ اَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ) (اى دوستان زندانى من! آيا خدايان متعدد و پراكنده بهترند، يا خداوند يگانه‌اى كه بر همه چيز قاهر است؟!)
(مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً) (و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نكرده است.) مراد از صاحبه، زن است.
(ما ضَلَ‌ صاحِبُکُمْ‌ وَ ما غَوی‌) (هرگز دوست شما [رسول خدا] گمراه نشده و منحرف نگرديده است) منظور از صاحب، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است‌.
(لا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَ اَنْفُسِهِمْ وَ لا هُمْ مِنَّا یُصْحَبُونَ‌) «بت‌ها به خویشتن یاری نتوانند و از طرف ما هم یاری کرده نمی‌شوند.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۰۹-۱۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۷۵.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۱.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۹۷.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۷۵.    
۶. یوسف/سوره۱۲، آیه۳۹.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۰.    
۸. جن/سوره۷۲، آیه۳.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۵۳۱.    
۱۱. نجم/سوره۵۳، آیه۲.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۶.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۶۱.    
۱۴. انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صحبت»، ج۴، ص۱۰۹-۱۱۰.    






جعبه ابزار