• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صبی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





صَبو یا صَبّی (به فتح صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای کودک و همچنین میل کودکانه است.



صَبو و صَبّی به معنای کودک است.
راغب اصفهانی می‌گوید: کودکی که به احتلام نرسیده است.
در اقرب الموارد از جمله معانی آن گوید، طفلی که از شیر باز گرفته نشده است.
صبو همچنین به معنای میل کودکانه است.
«صَبَا الرَّجُلُ‌ صَبْواً و صَبَاءً: مَالَ اِلَی‌ الصَّبْوَةِ»
راغب اصفهانی می‌گوید: ذوق زد و کار کودکان کرد.


به مواردی از صَبو یا صَبّی که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - صَبِیًّا (آیه ۲۹ سوره مریم)

(قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا)
(گفتند: «چگونه با كودكى كه در گاهواره است سخن بگوييم؟!»)


۲.۲ - اَصْبُ‌ (آیه ۳۳ سوره یوسف)

(وَ اِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَ‌ اَصْبُ‌ اِلَیْهِنَّ وَ اَکُنْ مِنَ الْجاهِلِینَ)
«خدا، اگر حیله زنان را از من بر نگردانی به آن‌ها میل کرده از جاهلان می‌گردم.»


۲.۳ - صَبِیًّا (آیه ۱۲ سوره مریم)

(یا یَحْیی‌ خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ‌ صَبِیًّا)
(اى یحیی! كتاب الهى را با قوّت بگير. و ما در كودكى فرمان نبوت به او داديم!)
حکم را در مجمع البیان نبوّت گفته است.
(قالَ اِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیًّا) مؤیّد آیه‌ قبلی است که عیسی در حین ولادت گفت: (خدا مرا کتاب داده و پیامبرم کرده است.) این دو آیه صریح‌ کرده‌اند که پیامبری، در کودکی هم به شخص اعطا می‌شود.



امام جواد (علیه‌السّلام) در حدود هفت سالگی به امامت رسید.
امام زمان (علیه‌السّلام) در حدود پنج سالگی. و این عجیب نیست و مورد تصدیق قرآن مجید می‌باشد.
طبرسی در ذیل آیه‌ («... وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ‌ صَبِیًّا»)
از عیاشی از علی بن اسباط نقل می‌کند: در اثنای سفر مصر وارد مدینه شدم، محضر ابوجعفر محمد بن علی الرضا (علیه‌السّلام) آمدم که پنج ساله بود، در قیافه‌اش دقت می‌کردم که پیش یاران مصری توصیفش کنم، به من نگاه کرد فرمود یا علی رویه خدا در امامت رویه او در نبوّت است، فرموده: (وَ لَمَّا بَلَغَ اَشُدَّهُ آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً)
فرموده‌ (وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ‌ صَبِیًّا) جایز است که حکم در سن چهل سالگی و جایز است در کودکی داده شود.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۰۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۷۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۶۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۷۵.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۲۶۱.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۱۷۵.    
۷. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۷۵.    
۸. مریم/سوره۱۹، آیه۲۹.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۰۷.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ج۱۴، ص۴۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۶۲.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۱۹.    
۱۴. یوسف/سوره۱۲، آیه۳۳.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۲۰۶.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۱۵۲.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۱۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، چ۵، ص۳۹۸.    
۱۹. مریم/سوره۱۹، آیه۱۲.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۰۶.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۲.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۹.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۵۱.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۰۸.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۰۸.    
۲۶. مریم/سوره۱۹، آیه۳۰.    
۲۷. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۶.    
۲۸. شیخ مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ج۲، ص۲۷۳.    
۲۹. جمعی از نویسندگان، دانشنامه مهدویت و امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)، ج۱، ص۳۳.    
۳۰. مریم/سوره۱۹، آیه۱۲.    
۳۱. یوسف/سوره۱۲، آیه ۲۲    
۳۲. مریم/سوره۱۹، آیه۱۲.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۰۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صبو»، ج۴، ص۱۰۹.    






جعبه ابزار