• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شیخ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شیخ (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: شیخ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، شیخ.

شَیْخ (به فتح شین و سکون یاء)، از واژگان قرآن کریم به معنای پیر است. به قولی از چهل سالگی و به قولی از پنجاه و به قولی از پنجاه و یک تا آخر عمر، و به قولی تا هشتاد سالگی است.


شَیْخ به معنای پیر است.
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شی‌ء»، ج۴، ص۹۴.    
[۲] راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۹.    
به قولی از چهل سالگی و به قولی از پنجاه و به قولی از پنجاه و یک تا آخر عمر است و به قولی تا هشتاد است.
[۳] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده شیخ.
[۴] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۳۶.    


(یا اَیُّهَا الْعَزِیزُ اِنَّ لَهُ اَباً شَیْخاً کَبِیراً)
[۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۷۸.    
جمع آن در قرآن شیوخ
[۶] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۴۲۵.    
آمده‌ است.
(ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخاً)
[۷] غافر/سوره۴۰، آیه۶۷.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شی‌ء»، ج۴، ص۹۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۹.    
۳. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده شیخ.
۴. ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۳۶.    
۵. ↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۷۸.    
۶. ↑ جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۴۲۵.    
۷. ↑ غافر/سوره۴۰، آیه۶۷.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شیخ»، ج۴، ص۹۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار