شكست، حاصل مصدر شكستن و به معناى ناكامى، زیان و خسارت، مقهور و مغلوب شدن در برابر پیروزی و فتح و غلبه است و معمولًا اضافه مى‌شود، چون: شكست سياسى، شكست نظامى و ....
در اين عنوان شكست به معناى ناكامى و مغلوب شدن در ميدان مبارزه و نبرد مقصود است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «اخسر»، «هزم»، «زهق»، «دمّر»، «قطع»، «بطل»، «خزى»، «تبّر»، «كبت»، «خاب»، «دحض» و مفهوم كلماتى چون «غلب»، «نصر»، «عزّت» و ... استفاده شده است.
