• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شِفاء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: شفا (ابهام‌زدایی).


شِفاء (به کسر شین) از واژگان قرآن کریم به معنای صحّت و سلامت است.



شِفاء به معنی صحّت و سلامت است.
راغب اصفهانی گفته: «الشِّفَاءُ مِنَ الْمَرَضِ» رسیدن به کنار سلامتی است‌ و آن اسم گردیده به صحّت.
در اقرب الموارد دوا نیز گفته شده، از باب تسمیه سبب به اسم مسبّب، که دوا سبب صحت است‌.


به مواردی از شِفاء که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - یَشْفِینِ‌ (آیه ۸۰ سوره شعراء)

(وَ اِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ‌)
(و هنگامى كه‌ بيمار شوم مرا شفا مى‌دهد)


۲.۲ - شِفاءٌ (آیه ۸۲ سوره اسراء)

(وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ اِلَّا خَساراً)
«آن‌چه شفا و رحمت برای مؤمنان است نازل می‌کنیم و آن قرآن است و به ظالمان جز زیان نمی‌افزاید.»
بنابر آن‌که‌ «مِنَ الْقُرْآنِ» بیان ما است ترجمه آن چیزی می‌شود که در بالا اشاره شد. به‌نظر می‌آید مراد از شفا، صحت قلب است.


۲.۳ - شِفاءٌ (آیه ۵۷ سوره یونس)

(قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ)
( اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده است؛ و درمانى براى آنچه در سينه‌هاست.)
مرض تنها مرض بدن نیست بلکه قرآن از مرض قلب نیز نام می‌برد که از مرض بدن شدید و صعب العلاج است‌.(فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ) (فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ) قلب مريض دوازده بار در قرآن آمده است.
قرآن شفا و دوای دردهای قلوب است. شک، حقد، حسد، شرک، کفر، نفاق که امراض قلوب‌اند به وسیله قرآن زدوده می‌شوند (هُوَ شِفاءٌ) . از طرف دیگر معرفت، ایمان، عاطفه، انصاف و غیره به وسیله آن وارد قلوب می‌شوند و آنها عبارت اخرای رحمت‌اند، لذا در زدودن اسقام قلب شفاء و در وارد کردن فضائل به قلب رحمت است‌.
(هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ)
مثل‌ (هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ) اين قرآن يكپارچه رحمت و شفاء است ظالمان را جز زيان نيافزايد چنان‌كه در «خسر» گذشت.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۵۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۵۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص ۲۴۸.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۵۹.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۸۰.    
۶. شعراء/سوره۲۶، آیه۸۰.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص ۸۰    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۹۷.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۸۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۳۰.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۳۶.    
۱۲. اسراء/سوره۱۷، آیه۸۲.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۵۴.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۸۴.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۹۷.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۲۸۶.    
۱۷. یونس/سوره۱۰، آیه۵۷.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۱۵.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۱۱۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۸۰.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۳۱۵    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۹۹.    
۲۳. بقره/سوره۲، آیه۱۰.    
۲۴. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۲.    
۲۵. یوسف/سوره۱۲، آیه۱۱۱.    
۲۶. اسراء/سوره۱۷، آیه۸۲.    
۲۷. یوسف/سوره۱۲، آیه۱۱۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شفاء»، ج۴، ص۵۸-۵۹.    






جعبه ابزار