شَیْد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَيْد (به فتح شین و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای گچ‌کاری کردن و بالا بردن بوده است.
شِيْد (به کسر شین و سکون یاء) به معنای گچ و نحو آن است.
شَيْد به معنای گچ‌کاری کردن و بالا بردن است.
شِيْد به معنای گچ و نحو آن است.
به مواردی از
شَيْد که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشِیدٍ) «ای بسا چاه کهنه بی آب‌بر، و ای بسا قصر بلند یا گچ‌کاری شده.»
(اَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ) (هر جا باشيد، مرگ شما را درمى‌يابد؛ هر چند در برج‌هاى محكم باشيد.)
راغب اصفهانی می‌گوید:
«شیّد قواعده» یعنی پایه‌های آن‌را محکم کرد.
گویی با گچ بنا کرده. بروج مشیّده یعنی برج‌های محکم یا مرتفع.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شید»، ج۴، ص۹۴.
