شَنَأ (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَنَأ و
شَنأن (به فتح شین و نون) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای دشمن داشتن و عداوت که
حضرت علی (علیهالسلام) در توصیف
مؤمن و
جهاد از این واژه استفاده نموده است.
شَنأ و
شَنأن به معنای دشمن داشتن و
عداوت آمده است.
•امام (صلواتاللهعلیه) در خصوص جهاد فرموده است: «
«وَالْجِهَادُ مِنْهَا عَلَى أَرْبَعِ شُعَب: عَلَى الاَْمْرِ بالْمَعْرُوفِ، وَالنَّهْي عَنِ الْمُنكَرِ، وَالصِّدْقِ فِي الْمَوَاطِن، وَشَنَآنِ الْفَاسِقيِنَ»؛
جهاد از ستونهای
ایمان دارای چهار شاخه است
امر به معروف،
نهی از منکر، پایداری در مواقع
جنگ و دشمن داشتن
فاسقان.»
•امام (صلواتاللهعلیه) در وصف مؤمن فرموده است: «
«المؤمن: الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ، وَحُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ... يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ، وَيَشْنَأُ السُّمْعَةَ»؛
مؤمن شادیش در چهره و غمش در درون باشد، برتری بر دیگران را مکروه دارد،
سمعه و عمل برای شنیدن دیگران را دشمن دارد.»
•امام (صلواتاللهعلیه) در خصوص
رشوه اشعث بن قیس فرمود: «
«وَأَعْجَبُ مِنْ ذلِكَ طَارِقٌ طَرَقَنَا بِمَلْفَوفَة فِي وِعَائِهَا، وَمَعْجُونَة شَنِئْتُهَا، كَأَنَّمَا عُجِنَتْ بِريقِ حَيَّة أَوْ قَيْئِهَا»؛
از اين شگفتانگيزتر داستان كسى است (اشعث بن قيس
منافق) كه نيمه شب در خانه را زد و ظرف سرپوشيدهاى (پر از حلواى خوش طعم و شيرين) براى من
هدیه آورد. معجونى بود كه من از آن متنفر شدم گويى با آب دهان
مار يا
استفراغ او
خمیر شده بود.»
این واژه هشت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شنا»، ج۲، ص۶۱۶.