• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شانئ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شانئ (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: شنأ.

شانِئ (به کسر نون)، از واژگان قرآن کریم و به معنای کینه‌ور و دشمن است.


شانِئ به معنای کینه‌ور و دشمن است.
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۷۲.    
[۲] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۱، ص۲۵۲.    
[۳] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۵۷.    


(اِنَ‌ شانِئَکَ‌ هُوَ الْاَبْتَرُ)
[۴] کوثر/سوره۱۰۸، آیه۳.    
در نهج البلاغه خطبه ۲۲۳ آمده‌ ««وَ مَعْجُونَةٍ شَنِئْتُهَا کَاَنَّمَا عُجِنَتْ بِرِیقِ حَیَّةٍ اَوْ قَیْئِهَا»».
[۵] نهج البلاغه، تحقیق الحسون، خطبه ۲۲۳، ص۵۵۵.    
یعنی «معجونی که آن‌را مبغوض داشتم گوئی با آب دهان یا استفراغ ماری‌ خمیر شده است.»

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۷۲.    
۲. ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۱، ص۲۵۲.    
۳. ↑ جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۵۷.    
۴. ↑ کوثر/سوره۱۰۸، آیه۳.    
۵. ↑ نهج البلاغه، تحقیق الحسون، خطبه ۲۲۳، ص۵۵۵.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شانئ»، ج۴، ص۷۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار