شغاف غلاف قلب است چنان‌که در مجمع البیان و غیره گفته است فاعل «شَغَفَها» فتی است، یعنی محبّت جوان غلاف قلب زن را پاره کرده و در جوفش نشسته است، اشاره است به حب شدید و جا گرفته در قلب. از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، امام سجاد (علیه‌السلام)، امام باقر (علیه‌السلام)، امام صادق (علیه‌السلام) و دیگران نقل شده که آن را «شعفها» با عین مهمله خوانده‌اند. در مجمع البیان گوید: شعفها یعنی او را به هر جا برد. مشتق است از شعفات الجبال (قله‌های کوه‌ها) یعنی از محبت، او را سر گردان کرده است.
