شفاء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِفاء (به کسر شین) از
واژگان قرآن کریم و به معنای صحّت و سلامت است.
شِفاء به معنی صحّت و سلامت است.
راغب اصفهانی گفته: «الشِّفَاءُ مِنَ الْمَرَضِ» رسیدن به کنار سلامتی است و آن اسم گردیده به صحّت.
در
اقرب الموارد دوا نیز گفته شده، از باب تسمیه سبب به اسم مسبّب، که دوا سبب صحت است.
(وَ اِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ)(وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ اِلَّا خَساراً) بنا بر آنکه «مِنَ الْقُرْآنِ» بیان ما است، معنی آیه چنین می‌شود: «آنچه شفا و
رحمت برای
مؤمنان است نازل می‌کنیم و آن قرآن است و به ظالمان جز زیان نمی‌افزاید.»
به‌نظر می‌آید مراد از شفا، صحت
قلب است، چنانکه فرموده:
(قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ) مرض تنها مرض بدن نیست بلکه قرآن از مرض قلب نیز نام می‌برد که از مرض بدن شدید و صعب العلاج است.
(فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ) (فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ)قلب مریض دوازده بار در قرآن آمده است.
قرآن شفا و دوای دردهای قلوب است.
شک،
حقد،
حسد،
شرک،
کفر،
نفاق که امراض قلوب‌اند به وسیله قرآن زدوده می‌شوند «هُوَ شِفاءٌ». از طرف دیگر
معرفت،
ایمان،
عاطفه، انصاف و غیره به وسیله آن وارد قلوب می‌شوند و آنها عبارت اخرای رحمت‌اند، لذا در زدودن اسقام قلب شفاء و در وارد کردن فضائل به قلب رحمت است.
(هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ مثل هُدیً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ) این قرآن یکپارچه رحمت و شفاء است، ظالمان را جز زیان نیافزاید.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شفاء»، ج۴، ص۵۸-۵۹.
