شغف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَغَف (به فتح شین و غین) از
واژگان قرآن کریم و به معنای غلاف قلب است.
شَغَف به معنای غلاف قلب است.
(امْرَاَتُ الْعَزِیزِ تُراوِدُ فَتاها عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَها حُبًّا) شغاف غلاف قلب است چنانکه در
مجمع البیان و غیره گفته است فاعل «شَغَفَها» فتی است، یعنی محبّت جوان غلاف قلب زن را پاره کرده و در جوفش نشسته است، اشاره است به
حب شدید و جا گرفته در
قلب.
از
امیرالمؤمنین و
امام سجاد و
امام باقر و
امام صادق (علیهم‌السّلام) و دیگران نقل شده که آن‌را «شعفها» با عین مهمله خوانده‌اند. در مجمع البیان گوید: شعفها یعنی او را به هر جا برد. مشتق است از شعفات الجبال (قله‌های کوه‌ها) یعنی از محبت، او را سر گردان کرده است.
معنی آیه: «زن عزیز از غلامش کام می‌خواهد، که عشق غلام در دلش نشسته است.»
این کلمه در قرآن یک بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شغف»، ج۴، ص۴۸.
