سیدمحمدحسن بن ابراهیم مفتون حسینی خلیفه سلطانی قمشه‌ای
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدمحمدحسن بن ابراهیم مفتون حسینی خلیفه سلطانی قمشه‌ای،
عارف سالک و شاعر
ادیب اواخر
دوره قاجاریه می‌باشد.
میرزا محمّدحسن مفتون بن سیّدابراهیم حسینی خلیفه سلطانی قمشه‌ای،
عارف سالک و شاعر
ادیب اواخر
دوره قاجاریه.
وی در حدود سال ۱۲۶۲ق در قمشه
[شهرضای کنونی
] متولّد شد. پس از تحصیل
علم و
ادب به
تهران رفته و به حلقه مریدان
صفی علی شاه پیوسته دست ارادت بدو داده و به
لقب «هدایت علی» ملقب شده و جهت
ارشاد درویشان ناحیه قمشه به زادگاه خود بازگشت. سفری نیز به
هندوستان رفته و درویشان به او ابراز ارادت نمودند. عاقبت در قمشه ساکن شد و در
خانقاه به دستگیری فقرای نعمت الهی صفی علی شاه مشغول شده و به «سید المشایخ» مشهور گشت.
مفتون قمشه‌ای در ۱۶
شوال سال ۱۳۲۴ق وفات یافته و در صحن امامزاده شاه‌رضای قمشه به خاک سپرده شد. تاراج قمشه‌ای یکی از مریدانش مرثیه‌ای گفته که مادّه تاریخ آن این بیت است:
دم ممات هدایت، صفی به او فرمود ••••• «بیا بیا بجنان پیش شاه درویشان» (یاداشت‌های آقای رحیم قاسمی).
او «مثنوی معنوی» را شرح کرده و به
ظهیرالدّوله اهدا کرده است. دیوان اشعار او شامل ۱۵۵
غزل و چندین قطعه و قصیده و رباعی در سال ۱۳۸۳ش به چاپ رسیده است.
علاوه بر
عرفان، در
شعر و ادب نیز دستی داشته و در جوانی به مطالعه و کتابت دواوین شعراء می‌پرداخته است. او در سال ۱۲۹۰ق دیوان فروغی بسطامی را در قمشه کتابت نموده است که به شماره ۲۵۴۴/ در کتابخانه میرزا محمّد کاظمینی در
یزد موجود است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۸.
