سیدمحمدابراهیم موسوی شمس‌آبادی اصفهانی

سیّدمحمّدابراهیم موسوی شمس آبادی اصفهانی، از فقهای اصفهان در قرن سیزده هجری است.

فهرست مندرجات

۱ - معرفی اجمالی

آقا سیّدمحمّدابراهیم بن سیّدعبداللّه موسوی شمس آبادی، عالم فاضل و فقیه کامل، در سال ۱۲۹۴ق در اصفهان متولّد شد، و در اصفهان نزد ملاّمحمّدباقر فشارکی، شیخ محمّدتقی آقا نجفی، جهانگیرخان قشقایی، میرزا محمّدحسن نجفی، آخوند ملاّمحمّد کاشی، میرزا محمّد‌هاشم چهارسوقی و پدر دانشمندش سیّدعبداللّه شمس آبادی تحصیل نمود.
سپس به نجف اشرف مهاجرت نمود، و از محضر مرحوم آیت اللّه سیّدمحمّدکاظم یزدی بهره‌های علمی برد، و در فقه و اصول و فلسفه و حکمت، صاحب نظر گردید، و از استاد خود اجازه اجتهاد و روایت اخذ نمود، سپس به اصفهان بازگشت، و به تدریس و ارشاد و اقامه جماعت مشغول شد. او سرانجام در سال ۱۳۵۷ق به عارضه سکته وفات یافت، و در تکیه ملک در تخت فولاد مدفون شد، و در سال ۱۳۶۳ به نجف اشرف نقل شد، و در وادی السّلام، جنب پدر و جدّ خود مدفون گردید. ایشان عالمی غیور و در امر به معروف و نهی از منکر، متعصّب و کوشا بود. میرزا حسن خان جابری جهت تاریخ وفات صاحب عنوان چنین سروده است: لقد جاء خمس ثم قالوا: «من الاحد سلامٌ علی ابراهیم طاب ثراه»

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ عمادالدین طبری، حسن بن علی، تحفه الابرار، ج۲، ص۵۲۰-۵۲۱.
۲.	↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۸۴۳.
۳.	↑ جابری انصاری، حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۸۵.
۴.	↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۰۲.
۵.	↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۳، ص۱۹۴-۱۹۵.

۳ - منبع