• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیدعبداللّه بن سیدیحیی حالی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


سیدعبداللّه حالی حائری اصفهانی، از شعراء و فضلای قرن دوازدهم هجری در اصفهان بود است.


سیّدعبداللّه حائری اصفهانی متخلّص به «حالی (حسابی)» فرزند سیّدیحیی، از شعراء و فضلای قرن دوازدهم هجری در اصفهان بود است.
وی از سادات حائری و صاحب فضایل و کمالات باطنی و ظاهری بوده، خط نسخ را نیکو می‌نوشته و شعر خوب می‌گفته است. دیوانش قریب پنج هزار بیت بوده و این بیت از اوست:

"زبان خموش و بردن رازم از دل افتاده است ••• ز شمع کشته‌ام آتش به محفل افتاده است".

او به سنّ کهولت در سال ۱۱۲۶ق در اصفهان وفات یافته و در تخت فولاد نزدیک مسجد مصلی مدفون شده است.
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۸۹-۷۹۷.
[۲] حزین لاهیجی، محمدعلی، تذکره المعاصرین، ص۱۹۰.
[۳] نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۴۸۷.
[۴] داغستانی، واله، تذکره ریاض الشعراء، ج۱، ص۶۷۱.


۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۸۹-۷۹۷.
۲. ↑ حزین لاهیجی، محمدعلی، تذکره المعاصرین، ص۱۹۰.
۳. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۴۸۷.
۴. ↑ داغستانی، واله، تذکره ریاض الشعراء، ج۱، ص۶۷۱.


مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۶۰.    


رده‌های این صفحه : سادات اصفهان قرن 12 (قمری) | شعرای اصفهان قرن 12 (قمری) | شعرای ایران قرن 12 (قمری) | فضلای اصفهان سده دوازدهم(قمری) | فضلای ایران سده دوازدهم(قمری) | مدفونان در تخت فولاد
جعبه ابزار