سیدعبدالغفار بن محمدحسین تویسرکانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعبدالغفار بن محمدحسین تویسرکانی اصفهانی، از علمای
قرن سیزده و چهارده هجری در
اصفهان بوده است.
حاج میرزا عبدالغفار بن سیّدمحمّدحسین تویسرکانی، عالم فاضل جلیل و مجتهد بارع؛ از علمای عالیقدر اواخر دوره
قاجاریه بوده است. وی در تویسرکان متولّد شده و در سال ۱۲۶۶ق به
اصفهان مهاجرت نمود. و نزد ملاّ
حسینعلی تویسرکانی، آقا
سیّدحسن مدرس و دیگران تحصیل کرده و از استاد اوّل و آقا میرزا
محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات)
اجازه دریافت نموده است.
او هم درس صاحب روضات بوده و از مشوقین او در تالیف کتاب «
روضات الجنّات» است. جمعی از خواصّ طلاّب و تُجّار و اخیار اصفهان مرید او بودند و خود او در مسجد حاج محمّدجعفر آباده‌ای اقامه جماعت می‌نمود.
سرانجام در ۲۲
ربیع‌الثّانی ۱۳۱۹ق وفات یافته و در
تخت فولاد در تکیه‌ای مخصوص مدفون شد.
مادّه تاریخ وفاتش این است:
او پای خود نهاد به جمع و چنین سرود: «افسوس افقه العلماء از جهان برفت»
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «بشاره المذنبین»، در اعتقادات به فارسی، که نسخه آن به شماره ۷۳۲۵ در کتابخانه آیت‌اللّه مرعشی موجود است؛
۲.«حقیقت ایمان»، در اعتقادات، به فارسی، که به شماره ۷۵۵۰ در
کتابخانه آیت‌اللّه مرعشی در
قم موجود است؛
.
۳.«الجراب» کتابی کشکول مانند.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۲۷۲.
