سیّدابوالقاسم صفوی فرزند ابراهیم بن عبدالحسین بنهادی بن ابراهیم صفوی موسوی اصفهانی، عالم فاضل محقّق، در عید غدیر (۱۸ ذیحجّه) ۱۲۸۳ق در اصفهان متولّد شده، و در اصفهان ونجف اشرف تحصیل کرده، و از خواصّ اصحاب و شاگردان آقا سیّدمحمّد کاظم طباطبایی یزدیو محرّر ایشان بوده، و به این خاطر به «سیّدابوالقاسم محرّر» شهرت داشته است. وی از آقا میرزا محمّدهاشم چهارسوقیو دیگران اجازه داشت، و سیّدمهدی غریفی بحرینی از او روایت میکند. سیّدابوالقاسم صفوی در ۶ ربیعالثّانی سال ۱۳۷۰ق در نجف اشرف وفات یافت، در حجره متّصل به باب طوسی، طرف راست داخل شونده به صحن، مدفون گردید.