سِلْسِلَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سِلْسِلَه (به کسر سین و سکون لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای
زنجیر است و جمع آن
سَلاسِل می‌باشد.
سِلْسِلَه به معنای
زنجير است.
(ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ) (بعد او را به
زنجيرى كه هفتاد
ذراع است ببنديد.)
معنى آيه در «ذرع» گذشت.
جمع سلسله، سلاسل است.
•
(إِذِ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ وَ السَّلاسِلُ يُسْحَبُونَ) «آنگاه كه غلها و
زنجيرها در گردنشان باشد، كشيده شوند.»
در «ذرع» گذشت كه ميان اعمال
دنیا و اين
زنجيرها تناسبى هست.
غلّ طوقى است كه در گردن مى‌نهند و سلسله مطلق
زنجير است.
ناگفته نماند: تسلسل به معنى
اضطراب است گويا به
زنجير از آن سلسله گفته‌اند كه حلقه‌هاى آن نوعا متحرک است.
•
(إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالًا وَ سَعِيراً) (ما براى
کافران،
زنجيرها و غلها و شعله‌هاى سوزان
آتش آماده كرده‌ايم!)
طبرسی گويد: اهل مدينه و ابوبكر به نقل از
عاصم و
کسائی سَلاسِلًا را با
تنوین خوانده‌اند و در حال وقف با الف می‌خوانند و ابن كثير و خلف سلاسل خوانده‌اند بدون تنوين.
از اين آيه و آيه ما قبل به خوبى روشن است كه اغلال غير از سلاسل است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سلسلة»، ج۳، ص۲۸۹.
