• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سُوء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: سُوء (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: سوء (مفردات‌قرآن)، سَوْآتُ (لغات‌قرآن)، سیئه.


سُوء (به ضم سین ) از واژگان نهج‌البلاغه، به معنای بد و سَوء (به فتح سین) به معنای بدی است. موارد زیادی از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.


سُوء
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۶۰.    
(به ضم اول) اسم است به معنای بد و به فتح آن به معنای بدى است.
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۴۱.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۳۲.    
به عبارت ديگر، به ضمّ سين اسم و به فتح آن مصدر است چنانكه در صحاح و قاموس و اقرب و المنجد گفته است.
[۴] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۱، ص۵۵.    
[۵] فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۴۳.    
[۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۷۴۰.    

«اسائة» بد كردن.
«سيّئة» بد و قبيح، مذكر آن «سىّ‌ء» است.
«مسى‌ء» بد كننده، بد كار، گناهكار.
گناه را از آن «سيّئة» گويند كه كار بدى است و يا نتيجه بد دارد.
«مساوى» جمع سوء است «مساوى الدنيا» يعنى بديهاى دنيا.

یکی از مورد که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - حکمت ۲۷

حضرت در بیان پایه‌های کفر فرمود: «وَمَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَحَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ.»
[۷] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۷۷۶، حکمت۲۷.    
[۸] عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۵۸.    
[۹] صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۷۴، حکمت ۳۱.    
«هر كه منحرف شود، خوب در نزد او بد و بد در نزد او خوب مى‌شود. »
[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۹.    
[۱۱] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۳۱.    
(شرح های حکمت:
[۱۲] بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۳۷.    
[۱۳] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۲، ص۲۰۹.    
[۱۴] هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۶۳.    
[۱۵] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۱۴۳.    
)

موارد زیادی از این ماده در نهج‌البلاغه آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۶۰.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۴۱.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۳۲.    
۴. ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۱، ص۵۵.    
۵. ↑ فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۴۳.    
۶. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۷۴۰.    
۷. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۷۷۶، حکمت۲۷.    
۸. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۵۸.    
۹. ↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۷۴، حکمت ۳۱.    
۱۰. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۹.    
۱۱. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۳۱.    
۱۲. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۳۷.    
۱۳. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۲، ص۲۰۹.    
۱۴. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۶۳.    
۱۵. ↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۱۴۳.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سوء»، ج۱، ص۵۶۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 27 نهج البلاغه
جعبه ابزار