سَهَر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَهَر (به فتح سین و هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بيدار ماندن در شب است. از مشتقات این واژه که در آیات قرآن آمده ساهره است.
ساهِرَه به معنای روی زمین است.
سَهَر به معنای بيدار ماندن در شب است. در
اقرب هست «سَهِرَ الرجُلُ سَهَراً: لم ينم ليلا».
در
نهج البلاغه خطبه ۱۲۰ در وصف
متّقین فرموده :
«صُفْرُ الْأَلْوَانِ مِنَ السَّهَرِ.» (و شب زنده‌دارى چهره‌هاشان را دگرگون كرده بود.)
(فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ • فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ) (ولى بدانيد اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است! ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‌گردند!)
ساهره را روى زمين معنى كرده‌اند. در
مجمع آمده:
عرب زمين
بیابان را ساهره گويد. يعنى محل بيدارى كه از
خوف در آن بيدار مى‌ماندند. به قولى ارض
قیامت ساهره ناميده شده كه آن موقف جزاست و مردم در آن پيوسته بيداراند و خواب ندارند. اين سخن بسيار بجاست. يعنى: «وقوع قيامت فقط يک تكان و يك
صیحه است آنگاه مردم در روى
زمین قرار می‌گيرند.»
اين كلمه فقط يک بار در قرآن يافته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سهر»، ج۳، ص۳۴۵.
