سَنَد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَنَد (به فتح سین و نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای تکیه‌گاه است. از مشتقات سند که در آیات قرآن به کار رفته
مُسَنَّدَة به معنای «تکیه داده شده» است. این وازه تنها یکبار در
آیه ۴ سوره منافقون آمده است.
سَنَد به معنى تكيه‌گاه است مثل ديوار و ستون.
مشتقات سَنَد که در آیات قرآن به کار رفته عبارتند از:
مُسَنَّدَة به معنای تكيه داده شده است.
(وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ) يعنى: «اگر چيزى گويند به سخن آنها
گوش فرا دهى گويى آنها چوب‌هاى تكيه داده به ديواراند.» علّت اين تشبيه در «خشب» گذشت.
در
نهج البلاغه خطبه ۲۲۵ آمده :
«فَاسْتَبْدَلُوا بِالْقُصُورِ الْمُشَيَّدَةِ وَالـنَّمارِقِ الْمُمَهَّدَةِ، الصُّخُورَ وَ الْأَحْجَارَ الْمُسَنَّدَةِ.» (قصرهاى بلند و محكم و بساط عيش و پشتی‌هاى نرم و راحت آنها به سنگ و آجر و لحدهاى گورستان تبديل شد!)
اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سند»، ج۳، ص۳۴۱.
