سُمود (به ضم سین) از ماده «سَمْد» از واژگان قرآن کریم به معنای لهو و سر برداشتن از روی تکبر است. از مشتقات این ماده که در آیات قرآن آمده سامِد به معنای «مشغول شونده كه سر بالا دارد.» میباشد. این واژه تنها یکبار در آیه ۶۱ سوره نجم
«مىخنديد و گريه نمیكنيد و شما متكبريد يا غافليد.» ابن اثیر آن را به قولى غفلت گفته است و از زمخشری حكايت شده كه آن در لغت حمير آواز خوانى است و از ابن عباس در آيه فوق تكبر نقل است.