سَلَکَهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَلَكَهُ:(فَسَلَكَهُ يَنَابيعَ) جمله
«سَلَكَهُ» در اين‌جا به معناى آب باران را در مجارى زمين وارد ساخت، مى‌باشد.
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ) (آيا نديدى كه
خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد و آن را به صورت چشمه‌هايى در زمين وارد نمود، سپس با آن زراعتى را مى‌روياند كه رنگ‌هاى مختلف دارد؛ بعد آن گياه خشک مى‌شود به گونه‌اى كه آن را زرد و بى‌روح مى‌بينى؛ سپس آن را درهم مى‌شكند و خرد مى‌كند؟! در اين مثال تذكّرى است براى خردمندان از ناپايدارى دنيا.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى جمله
(فَسَلَكَهُ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ) اين است كه: خداوند آب را در چشمه‌ها و رگه‌هاى زمينى كه چون رگ‌هاى بدن آدمى است داخل كرده، و زمين آن را از جانبى به جانبى ديگر انتقال مى‌دهد. آيه شريفه بر يگانگى خداى تعالى در
ربوبیت احتجاج مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سَلَکَهُ»، ص۲۹۸.
