سَفَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَفَه (به فتح سین و فاء) و
سَفاهَة (به فتح سین و هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای حماقت است. از مشتقات
سَفَه که در آیات
قرآن آمده
سَفیه (به فتح سین) به معنای احمق است و جمع آن
سُفَهاء می‌باشد.
سَفَه به معنای حماقت است.
قاموس آن را جهالت گفته.
راغب گويد: سبكى است در
بدن و در سبكى
نفس در اثر نقصان
عقل بكار رفته.
صحاح گفته: ضد
حلم و اصل آن
خفّت و
حرکت است.
(قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ سَفَهاً بِغَيْرِ عِلْمٍ ...) (به يقين كسانى كه فرزندان خود را از روى
سفاهت و نادانى كشتند، گرفتار
خسران شدند...)
«
بِغَيْرِ عِلْمٍ» قرينه است كه
سفه به معنى جهالت است.
(وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ...) «از
دین ابراهیم اعراض نمی‌كند مگر آن كس كه خودش را جاهل و سبک عقل كند.»
راغب گويد: آن به معنى احمق شود است ولى فعل از نفس مصروف شده و «
نَفْسَ»
مفعول است.
سَفاهَة مثل
سفه است.
(إِنَّا لَنَراكَ فِي سَفاهَةٍ ...) (ما تو را گرفتار
سفاهت مى‌بينيم...)
سَفيه به معنای احمق است.
(كانَ يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَى اللَّهِ شَطَطاً) (و اين‌كه
سفيه ما
ابلیس درباره خداوند سخنان ناروا مى‌گفت.)
جمع آن
سُفَهاء است.
(قالُوا أَ نُؤْمِنُ كَما آمَنَ السُّفَهاءُ ...) (مى‌گويند: آيا همچون ابلهان
ایمان بياوريم؟!....)
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سفه»، ج۳، ص۲۷۷.
