سَطْح (مفردات‌قرآن)

سَطْح (به فتح سین و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای گستردن است.
اين كلمه در کلام الله مجید فقط يک‌بار آمده است.

سَطْح به معنای گستردن است.
در اقرب هست «سَطَحَ‌ الشَّيْ‌ءُ سَطْحاً: بسطه و سوّاه»

به موردی از سُطِحَتْ‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(... وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ‌ سُطِحَتْ‌)
«آيا نمى‌بينند شتر چگونه آفريده ... و زمین چگونه گسترده شده.»

اين نظير آياتى است كه آمده‌ (وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها ...)
(و زمين را گسترش داديم....)

اين كلمه در كلام الله مجيد فقط يک‌بار آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۶۵.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۹.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۷۲.
۴.	↑ شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۶۶۳.
۵.	↑ غاشیه/سوره۸۸، آیه۲۰.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۶۰.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۷۵.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۴۶.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۳۸.
۱۰.	↑ ق/سوره۵۰، آیه۷.
۱۱.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۸.
۱۲.	↑ غاشیه/سوره۸۸، آیه۲۰.